Delo koje je pred čitaocima, u pogledu odabrane teme, kao i naučne metode koja je korišćena, predstavlja vrlo važan doprinos srpskoj modernoj istoriografiji. Knjiga je zapravo zbirka kazivanja samih učesnika događaja, ili češće njihovih potomaka, u toku Velikog rata na Istočnom frontu i u borbama na Dobrudži. Na taj način je autor dr Milan Micić zašao u posebno, kod nas nedovoljno zastupljeno, polje oralne (usmene) istorije. Pomoću ove metode, autor je došao do ličnih i privatnih istorija preživelih srpskih dobrovoljaca. One su pune emocija, uspomena i važnijih događaja koji su ostali urezani u pamćenje učesnika i njihovih potomaka. Zato su one, u neku ruku, vrednije od bilo kog arhivskog dokumenta, jer pružaju intimnije viđenje individue zahvaćene u kovitlac zbivanja koja su u tom momentu bila iznad objektivnog poimanja većine savremenika.
Marko Milošev, istoričar
U ovoj knjizi vidimo kako se razvijala ideja svesrpskog nacionalnog osećaja Srba koji su živeli u Monarhiji i koji su, kao vojnici te iste Monarhije, otkazivali poslušnost ćesaru i na ruskom frontu se predavali Rusima, a nakon toga dobrovoljno stupali, na poziv ruskog cara i srpskog kralja, u srpske dobrovoljačke jedinice. Kroz priče potomaka dobrovoljaca iz Velikog rata, koje je kao porodična sećanja sabrao dr Milan Micić, vidimo svojevrsnu spremnost protagonista i aktera ovih priča da, čestim prepričavanjem svojih doživljaja iz vojne potomcima, ostane zapamćeno njihovo sećanje, istina o njihovim životima, o njihovim patnjama, borbama i svojevrsnoj ličnoj spremnosti na žrtvu; vidimo heroizam tih, možda jedva pismenih, ljudi koji su u velikoj i svetskoj ratnoj pometnji odabrali da budu na strani svog naciona, da se za njega bore, da za njega primaju metke i ginu verujući da time udaraju temelje jedne nove države Srbije.
Radovan Vlahović, književnik