Očigledno je već od prvih stihova da pesnikinja ne misli, oživljavajući svoju poetsku junakinju, na pravog markiza de Sada, već je u pitanju metafora za nekog savremenog animusa koji ima sklonosti da pervezira stvarnost u kojoj se živi negirajući lepotu, čistotu i dobrotu kojoj junakinja ove poezije stremi. Pesnikinja nam svedenim stihovima, obrušenim i očišćenim od narativne pleve, kojima obiluju prve knjige, nudi jedan rafiniran poetski vez koji elegično, jezgrovito, nadahnuto vodi junakinju svetom koji je lepši, čistiji i posvećeniji u svom iskazivanju uzvišenih duhovnih stanja od brutalnosti kojima je omamljen njen animus.
Junakinja posama Vesne Stefanović je misleća osoba koja preispituje svoja stremljenja uzleta i očajanja. Ona stremi ličnom pročišćenju i oslobođenju kad neće biti kao u njenim stihovima da: “žuljevi vremena/ pevaju / ariju smrti”.
Radovan Vlahović, književnik